Πρόκειται για νόσο των σκληρών οδοντικών ιστών που οδηγεί στην αποδομή της οργανικής δομής του δοντιού. Η αρχική βλάβη που προκαλεί η τερηδόνα (απασβέστωση), εμφανίζεται με την εικόνα μικροσκοπικών λευκών ή κίτρινων κηλίδων, που σε επόμενο στάδιο εξελίσσονται σε μεγαλύτερες, με έντονη αλλαγή στο χρώμα και το σχήμα του δοντιού και την εμφάνιση κοιλότητας.

Η εμφάνιση της τερηδόνας είναι επακόλουθο του συνδυασμού πολλών παραγόντων, όπως βακτήρια απο μη επαρκή καθαρισμό των δοντιών, συχνή κατανάλωση τροφών πλούσιων σε υδατάνθρακες ανάμεσα στα κύρια γεύματα. Είναι ιδιαίτερα κοινή στα παιδιά, στους εφήβους αλλά και στους ενήλικες, ωστόσο οποιοσδήποτε μπορεί να αναπτύξει τερηδόνα, ακόμη και τα βρέφη. Ενοχοποιείται σοβαρά επίσης και η κληρονομική προδιάθεση.

Οι κοιλότητες που δεν αντιμετωπίζονται έγκαιρα, μεγαλώνουν προσβάλλοντας βαθύτερα στρώματα του δοντιού, προκαλώντας ορισμένες φορές ευαισθησία στο γλυκό, στο κρύο, στο ζεστό και σε ακραίες περιπτώσεις έντονο πόνο και οίδημα.

Η θεραπεία της φθοράς των δοντιών από την τερηδόνα εξαρτάται από τη σοβαρότητα της και περιλαμβάνει:

Φθορίωση (συντηρητική αντιμετώπιση τοπικά ή με τη βοήθεια ειδικού νάρθηκα): Η θεραπεία με φθόριο διαρκεί ελάχιστα λεπτά και μπορεί να περιλαμβάνει υγρό διάλυμα, ζελέ, αφρό ή πάστα που απλώνεται και βουρτσίζεται στα δόντια. Ο οδοντίατρος μπορεί να συστήσει έναν αριθμό περιοδικών θεραπειών με φθόριο, ανάλογα με το περιστατικό.

Εμφράξεις - Σφραγίσματα: Ο οδοντίατρος θα καθαρίσει με ειδικά κοπτικά εργαλεία το σημείο του δοντιού που έχει φθαρεί και θα γεμίσει το κενό που έχει δημιουργηθεί. Τα σφραγίσματα αποτελούν τη βασική θεραπευτική επιλογή, όταν η φθορά στο δόντι έχει προχωρήσει σε βάθος. Τα σφραγίσματα γίνονται απο διάφορα υλικά, όπως σύνθετη ρητίνη, υαλοϊονομερή κονία ή αμάλγαμα (κράμα υδραργύρου), που επιλέγεται ανάλογα με τη θέση, το είδος της αποκατάστασης. Εδώ και αρκετά χρόνια τείνει να αντικατασταθεί η χρήση του αμαλγάματος (κράματος υδραργύρου) με σύγχρονα αισθητικά υλικά.

Στεφάνες - Θήκες: Σε περιπτώσεις όπου η φθορά είναι εκτεταμένη ή και τα δόντια εμφανίζονται ιδιαίτερα αδύναμα, επιλέγεται η αντιμετώπιση με θήκες, αφού το δόντι τροχιστεί περιφερικά, δημιουργώντας ξανά το επιθυμητό μέγεθος και σχήμα του. Οι θήκες μπορεί να κατασκευάζονται από ολοκεραμικά υλικά, από κεραμικό σε συνδυασμό με μέταλλο, ζιρκόνιο, ακρυλικό ή ακόμη και ολικό μεταλλικό χυτό (π.χ. χρυσό).

Ενδοδοντικές θεραπείες - Απονευρώσεις: Εάν η φθορά που έχει προκαλέσει η τερηδόνα έχει προχωρήσει στο εσωτερικό του δοντιού, στον οδοντικό ιστό, που αποκαλείται πολφός, ο οδοντίατρος θα πρέπει να προχωρήσει συχνά σε απονεύρωση. Κατά τη διαδικασία αυτή, αφαιρείται το νεύρο και το αγγείο, μαζί με τα φθαρμένα μέρη του δοντιού, αντικαθιστώντας τα με ένα ουδέτερο βιοσυμβατό υλικό, που αποκαλείται γουτταπέρκα. Η απονεύρωση του δοντιού εκτιμάται και εκτελείται από το χειρουργό οδοντίατρο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν κρίνεται αναγκαίο, παραπέμπεται σε ειδικευμένο συνάδελφο - ενδοδοντιστή.

Εξαγωγή δοντιού: Ορισμένα δόντια εμφανίζουν τόσο εκτεταμένη και σοβαρή φθορά που δεν μπορούν να αποκατασταθούν με κανέναν τρόπο και θα πρέπει να αφαιρεθούν.