Το σφράγισμα αποτελεί την πιο κοινή οδοντιατρική πράξη για την κάλυψη μία κοιλότητας. Τις περασμένες δεκαετίες τα σφραγίσματα από αμάλγαμα ή χρυσό, ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένα. Με την εξέλιξη των οδοντικών υλικών και την απαίτηση για καλύτερα αισθητικά αποτελέσματα, δημιουργήθηκε η ανάγκη αντικατάστασής τους. Η χρήση σφραγισμάτων με σύνθετες ρητίνες, αποτελεί τη σύγχρονη πρόταση για ένα άρτιο αποτέλεσμα, που δεν υστερεί σε αντοχή και διάρκεια ζωής, προσφέροντας την ιδανική λύση για μερική ή εκτεταμένη αποκατάσταση. Σήμερα, πολλοί ασθενείς με σφραγίσματα από αμάγαλμα, χρυσό, παλιά αλλοιωμένα απο τον χρόνο υλικά, έρχονται στο οδοντιατρείο για να τα αντικαταστήσουν με αυτά των ρητινών, ειδικά αν αυτά αφορούν μπροστινά δόντια. Οι διαθέσιμες σήμερα ρητίνες, διαθέτουν εξαιρετικά υψηλές φυσικές ιδιότητες (αντοχή στην τριβή και τη θραύση).
Οι ρητίνες διαχωρίζονται σε δύο κατηγορίες:
Στην περίπτωση όπου η φθορά του δοντιού είναι τόσο εκτεταμένη που δεν επαρκεί ένα σφράγισμα, αλλά όχι αρκετά μεγάλη για να αιτιολογηθεί η τοποθέτηση στεφάνης (θήκης), ο οδοντίατρος μπορεί να επιλέξει τη λύση των ενθέτων – επενθέτων ρητίνης ή πορσελάνης. Πρόκειται για αποκαταστάσεις που κατασκευάζονται από τον ίδιο τον οδοντίατρο ή τον οδοντοτεχνίτη και τοποθετούνται στο στόμα με ειδικές κονίες. Τα ένθετα ρητίνης ή πορσελάνης επιλέγονται και για την αντικατάσταση παλιών εκτεταμένων μεταλλικών σφραγισμάτων σε πίσω δόντια, βελτιώνοντας την εικόνας τους χωρίς να υστερούν σε δύναμη και αντοχή.